Project Happy

Zoals je eerder hebt kunnen lezen heeft deze blog me heel wat gebracht.
Een paar maanden geleden schreef ik hier over een nieuw project wat ik begonnen ben.

Inmiddels heb ik de draad weer opgepakt, op een andere manier.

Ik heb een grote kist, gevuld met artikelen uit tijdschriften die me inspireren. Losse frutsels van overal en nergens, gedichten, citaten, woordgrappen, eigenlijk een vergaarbak van alles wat ik leuk vind of wat me leuk leek.

Deze ben ik aan het overschrijven in een schrift.
Nu hoor ik je denken; "waarom overschrijven als het toch al beschreven staat".
Nou, om het beter in me op te nemen, alleen het essentiele over te nemen.
Dit alleen al doet me positiever zijn. Wanneer het grootste gedeelte in mijn schrift staat, ga ik nog een stap verder.

Hierover later meer. Het is voor het eerst dat ik een project zo groots aanpak.
Maar zolang ik het leuk vind....is er nik vervelends aan.

Het volledige bericht kun je hier lezen:
http://365woordenzinnenenmeer.blogspot.nl/2013/05/het-effect-van-mijn-blog-op-mij.html

Het schrift is voller, de kist iets leger en hoe meer ik lees hoe meer er weer bij komt.
Misschien herken je het wel, je leest over "wijsheden", tips en tricks voor een positiever, creatiever, makkelijker leven, maar uiteindelijk raast het leven door en komt er van uitvoeren niks terecht.
Ik vind het zonde om er niks of weinig mee te doen, vandaar dat ik begonnen ben om er nu ook eens wat mee te gaan doen. Soms tastbaar, soms "gewoon" een nieuwe manier van denken.

De lijstjes in mijn schrift tot uitvoer brengen, ze delen op mijn blog.
Zodat ik niet de enige ben die er inspiratie uit kan halen.

De eerste twee wil ik graag hier met je delen, de rest ga ik plaatsen op de blog van het creatief inloophuis.
http://www.creatiefinloophuis.nl/ Volg je mu nu nog op deze blog? Ik zou het leuk vinden als je me op mijn nieuwe blog ook gaat volgen.

Onderstaande items zijn naar een idee van Keri Smith, van de poster 100 dingen om je creativiteit een impuls te geven.

# Maak een museumpje van kleine dingen.

# Hang ansichtkaarten die je aanspreken aan de binnenkant van je keukenkast zodat je ze elke dag kunt zien.

Mijn museumpje bevat een verzameling aan dingen die ik ooit gekregen heb, waar ik happy van word.

Zo zitten er edelstenen in die ik van vriendinnen heb gekregen, armbanden die ik van mijn zus heb gekregen of die bij een tijdschrift zaten, de ketting die ik tijdens mijn trouwdag droeg.

( ik draag geen sieraden, dus vandaar in het museum) En zo nog veel meer dingen met betekenis.

De kaarten in de kast hangen er nu nog wel, maar na een halfjaar ben ik erachter gekomen dat ik er niet naar kijk. Ik kijk vooral naar de inhoud van de kast en niet op de binnenkant van de deur. De kaarten krijgen een andere bestemming. Misschien de buitenkant van een kast, of een muur of.....

Groeten,

Audrey

Tijd voor jezelf

Al een aantal jaar ga ik met enige regelmaat met de trein een dagje weg.
Weg van huis, weg van werk. Waar ik in dagelijks leven zelf het spoor uitleg, hoef ik dat die dag even niet.
Het spoor ligt er al en de trein, die dendert wel.
Waar ik heen ga, dat weet ik meestal niet eens. Ik ga en zie waar het lot (vaak een dobbelsteen die het spoor aangeeft) me heen leidt.

Dit keer ging het anders, een dagje uit stond gepland maar het stond me ditmaal tegen om de trein te pakken.
Het is al gauw een kostenpost van een euro of twintig en dan heb ik het eten en drinken en een hebbeding nog niet eens meegerekend. Dus ik ging niet, zo had ik bedacht op zaterdag.

Woensdagochtend, ik weet niet wat het was maar iets stond me tegen.
Niks wilde zoals we (Alexander en ik) bedacht hadden. En ja hoor, na de koffie had ik het begrepen.
Het was mijn dagje uit die ik had geschrapt van de planning. "Ga toch fietsen" werd me gezegd.
"Je hebt het wel verdiend om een dagje alleen weg te gaan en op te laden" en daaropvolgend "Je knapt er altijd zo van op". Dus die middag, na de lunch, ben ik vertrokken. Fiets opgeladen, drinken mee en veel te veel leesvoer bleek achteraf.

Zoals ook wanneer ik met de trein weg zou zijn gegaan, zo ging ik ook nu zonder plan en eindbestemming weg. De vaart zat er gelijk al in. Langs weilanden waar koeien graasden, paarden galoppeerden, lammetjes sprongen en een struisvogel zijn kop niet in de grond gestoken had. Wat is de natuur toch mooi, als je je er maar voor open stelt. Onderweg zag ik vele mooie huizen en boerderijen, even droomde ik weg en waande ik mezelf als bewoner van zo'n prachtig huis met tuin en dito uitzicht. Maar toen hoorde ik mijn moeder; "wacht maar tot het winter is" en ik was weer terug in mijn eigen wereld. Fantaseren mag natuurlijk altijd.
Want zoals Einstein zegt; "verstand brengt je van A naar B, verbeelding brengt je overal.

Een picknickbank lokt me om even te gaan zitten, ik schrijf op wat ik voor inspiratie heb opgevangen en fiets daarna vrolijk verder. Ik zie een oudere man zijn spullen afstoffen met een kruimeldief en er verschijnt een brede lach op mijn gezicht, hoe simpel kan het leven zijn. Hoewel ik eerst kriskrassend tussen de weilanden door ben gefietst, kan ik het niet laten om uiteindelijk toch even te gluren op een plattegrond aan de kant van de weg. Ik wil niet direct weer in Steenwijk aankomen en kan nu kiezen of ik richting Meppel of Giethoorn ga. Ik kies voor Giethoorn met de gedachte dat dat nog ver weg was, maar niets bleek minder waar.
In no-time fietste ik midden in natuurgebied "De Wieden" en kwam ik uiteindelijk zomaar tussen de vele toeristen uit in Giethoorn. De lucht van zonnebrandcrème werkte bij aan het vakantiegevoel, evenals de verschillende talen die er gesproken werden. Chinees, Roemeens, Russisch.....

Ik heb heel even in het oude centrum van Giethoorn gezeten, maar wegens enorme drukte besloot ik om door te fietsen. Oef, welke kant zal ik opgaan, terug naar Steenwijk was geen optie. Ik wilde nog niet naar huis terug keren. Even leek het of ik verdwaald was en geen kant meer op kon, de weg lag open. Een voorbijganger verklaarde me voor gek dat ik niet de kortste we naar huis had gekozen maar kon me wel de weg naar Wanneperveen wijzen. Wat was ik daar blij mee! Anders had ik nooit te weten gekomen dat daar zo'n leuk winkeltje zat. Brocante Granny Mai, ik heb er een tijdje vertoeft en raakte in gesprek met de verkoopster/eigenaresse. En ik kocht een hebbeding als aandenken. Ik vond er nog meer leuks maar helaas kon ik dat niet meenemen op de fiets. Reden te meer om nog een keer terug te gaan.

Ik was klaar om naar huis te gaan. Uiteindelijk heb ik 35 km. gefietst, elektrisch dat wel.

Licht verbrand en met enige spierpijn keerde ik huiswaarts.

Het resultaat, ik heb weer energie en zin om creatief aan de slag te gaan en de zaak te runnen. En misschien wel nog belangrijker, het moederschap is een stuk beter hanteerbaar. Amy en ik staan weer op goede voet samen en daar vaart het hele gezin bij.

Zorg goed voor jezelf,

Audrey

Spontane aktie

Het is zaterdagochtend rond een uur of negen als Amy plompverloren zegt; "We gaan op vakantie vandaag, heel ver weg". In een splitseconde zeg ik; "JA" en Alexander kijkt me vreemd aan.
Ja, zeg ik nogmaals, we gaan op vakantie.

Een heel gesprek met Amy volgt, over wat er allemaal mee moet en ook over wie er mee gaan.
Papa, mama en Amy verder niet en nee, we blijven niet slapen. Want slapen doen we thuis in eigen bed zegt Amy. Oef, gelukkig voor ons, dat scheelt een heleboel inpakwerk.

Samen pakken we allerlei speelgoed in, tekenboek met stiften, lege flessen en een bal, stoepkrijt, schepje, emmertje. En een grote tas met snoep, koek, brood & limonade.

Na anderhalf uur kunnen we dan eindelijk weg, vakantiekleren aan en auto volgepakt.
Op naar de vakantie! Amy zit vol spanning achterin de auto en Alexander rijdt op automatische piloot daar "De vakantie" tot ik zeg; "het is ver weg hoor" en we schieten zo een afslag af om via de binnenwegen langs de weilanden van Onna en Nijeveen op onze bestemming aan te komen.

Toen we aankwamen, wist Amy wel te vertellen "heej dat is mama's winkel. Maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben het heerlijk gehad.

Wat een opmerking van een kind wel niet teweeg kan brengen, ik zou het zo weer doen.

Het gevoel van op vakantie zijn en toch 's avonds weer in eigen bed slapen.

Met liefdevolle groet,

Audrey 

Aan de slag

Onder het motto: "probeer eens iets nieuws, het houd je fris en verruimd je blik" heb ik vandaag een nieuw recept bij de hand gepakt en ben de keuken in gegaan.

Overal en nergens staan recepten vermeld en bij vele denk ik; "ja, lijkt me lekker".
Maar zoals met zoveel dingen komt er van maken niet zoveel terecht.
Ooit in een ver grijs verleden had ik een plakboek met recepten die ik uit wilde proberen, daarna werd het een map met een plakboek waarin alleen de recepten in mochten die ik geprobeerd had.
De map werd steeds dikker maar het plakboek bleef leeg.

Maar vandaag was het dan zover, zondag een recept gevonden en vandaag gemaakt.

Courgettetaart uit flow nr.1-2011, het oorspronkelijke recept staat in "Hartige taart" van Jasmin Schulte. Dit recept heb ik ook gevonden op internet, je vind het hier.

Het smaakte goed, al houd ik me de volgende keer wel aan de slagroom i.p.v. de creme fraiche.
En voeg ik er toch wat ham aan toe om er meer smaak aan te krijgen. Op tafel hadden we een schaaltje geraspte kaas staan wat een heleboel goed maakte.

Kortom, we hebben heerlijk gegeten, ik ben weer een ervaring rijker, heb een leuk kookmoment gehad en kan nu voldaan achterover zitten uitbuiken op de bank.

Met liefdevolle groet,
Audrey

Het effect van mijn blog op mij

In de regel weet je pas wat je hebt als je het kwijt bent.
Of in het geval van deze blog, pas als je het niet meer doet, weet je wat het effect was.

Het heeft me een jaar lang positief gehouden, me er doorheen gesleept.
Toen ik in december stopte had ik niet in de gaten wat deze blog met e deed.
Maar de maanden daarna ben ik door een moeilijke periode gegaan en kon ik mezelf niet meer oppeppen.

Tot ik een paar weken geleden weer opkrabbelde en ging nadenken over hoe het toch zo kon gebeuren.

Een positieve instelling, of mindfulness, of hoe je het ook maar noemen wilt heeft aandacht nodig.

Iedere dag opnieuw. Hoe moeilijk dat misschien ook klinkt, het is zo simpel.

Want iedere dag, ieder moment kun je weer opnieuw besluiten om het weer op te pakken.
Een misser is dus niet erg.

Inmiddels heb ik de draad weer opgepakt, op een andere manier.

Ik heb een grote kist, gevuld met artikelen uit tijdschriften die me inspireren. Losse frutsels van overal en nergens, gedichten, citaten, woordgrappen, eigenlijk een vergaarbak van alles wat ik leuk vind of wat me leuk leek.

Deze ben ik aan het overschrijven in een schrift.
Nu hoor ik je denken; "waarom overschrijven als het toch al beschreven staat".
Nou, om het beter in me op te nemen, alleen het essentiele over te nemen.
Dit alleen al doet me positiever zijn.

Wanneer het grootste gedeelte in mijn schrift staat, ga ik nog een stap verder.
Hierover later meer. Het is voor het eerst dat ik een project zo groots aanpak.
Maar zolang ik het leuk vind....is er nik vervelends aan.

Liefs,

Audrey

Dag 365

Source: lsltn.nl via Creatieve on Pinterest

Vandaag is de dag dat ik de 365 heb behaald.
Anders dan in het bovenste kaartje staat beschreven, heb ik me juist vooraf zo verkeken om de "simpel" van deze blog.

Desondanks heb ik er wel van genoten. Ik heb er veel aan gehad, de positieve woorden hielden mij positief gedrurende dit jaar. En ook jullie reacties deden me goed. Ik wil jullie daar hartelijk voor bedanken, maar zeker ook degenen die mij zo af en toe een quote toestopten. Dank jullie wel.

Wat ik nu ga doen? Of ik doorga met deze blog, of een andere vorm van 365-dagen-project?
Ik weet het niet.

Wat ik wel ga doen?

De foto's zeggen genoeg.

Met liefdevolle groet,
Audrey