woensdag 12 juni 2013

Spontane aktie

Het is zaterdagochtend rond een uur of negen als Amy plompverloren zegt; "We gaan op vakantie vandaag, heel ver weg". In een splitseconde zeg ik; "JA" en Alexander kijkt me vreemd aan.
Ja, zeg ik nogmaals, we gaan op vakantie.

Een heel gesprek met Amy volgt, over wat er allemaal mee moet en ook over wie er mee gaan.
Papa, mama en Amy verder niet en nee, we blijven niet slapen. Want slapen doen we thuis in eigen bed zegt Amy. Oef, gelukkig voor ons, dat scheelt een heleboel inpakwerk.

Samen pakken we allerlei speelgoed in, tekenboek met stiften, lege flessen en een bal, stoepkrijt, schepje, emmertje. En een grote tas met snoep, koek, brood & limonade.

Na anderhalf uur kunnen we dan eindelijk weg, vakantiekleren aan en auto volgepakt.
Op naar de vakantie! Amy zit vol spanning achterin de auto en Alexander rijdt op automatische piloot daar "De vakantie" tot ik zeg; "het is ver weg hoor" en we schieten zo een afslag af om via de binnenwegen langs de weilanden van Onna en Nijeveen op onze bestemming aan te komen.





Toen we aankwamen, wist Amy wel te vertellen "heej dat is mama's winkel. Maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben het heerlijk gehad.

Wat een opmerking van een kind wel niet teweeg kan brengen, ik zou het zo weer doen.
Het gevoel van op vakantie zijn en toch 's avonds weer in eigen bed slapen.

Met liefdevolle groet,
Audrey